در سایه بلندپایه رمضان الذی انزل فیه القرآن، آن زمان که آسمان با ندای قرآنی«یا أیها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام» می تپد، عاشقان امام غایب عجل الله تعالی فرجه وسهل الله مخرجه درماه میهمانی خدا، به عنوان اهل کرامت الله، مطیع خدایند وتعجیل فرج حجت الله را استدعا دارند. نفس های که دربیداری وخواب تسبیح است ظهور را ثانیه شماری دارند. ناگفته پیداست قبل ازظهور و مقدمه ی آن تکالیف سنگین است به وزن سموات وارضین( بقول خودش که فرمود: اکثروا الدعاء فی الفرج فان فی ذلک فرجکم)
ای مومنان، ای چهرهای از جنسِ ایثار، سخن خداوند از جنسِ آیه است و ندای فرشته ... البته لازمه دعوت الهی، لبیک الهم لبیک است ولازمه لبیک به ندای ملکوت عمل حلال ودریغ ازحرام است والا خسران دنیا وآخرت وخیانت به مدادعلما ودمای شهداست. در هر جمعه گویی صدای قدم های مهدی زمان و ولی دوران (عج) طنین انداز است. مهدی یاوران، مخالصان ودریک کلام شیعیان خدمت به مردم را عبادت زمینی می دانند که اجربی پایان آن حواله از ملکوت است.
گرچه معمولا" لحظه های صیام به کندی درگذر است اما این لحظات وگذران، تجلی است ازعهد دیرین وعصرپیشین.
چناچه رمضان (که نهمین ماه سال وهدی للناس والفرقان است، لیله القدر را درخود د ارد) می گذرد، ولی خاطرات معنوی،آثار بهداشتی وطبی آن و یکرنگی جامعه متدین در گوشه، گوشه اذهان وزمان ماناست.
کاروان نور به راه است، تا مردان وزنان مومن ومومنه با دستانی بردعا،طبق وعده استجب لکم، غروب خورشید را درپیروزی ادای فریضه وانجام تکلیف،مست ومسرور باشند(فازو فوزا"عظیما).